Karanlık gebe çocuklarına Rüzgar kahbe savurup duruyor ordan oraya Doğuruyor çocuklarını Akdeniz kokulu güzel kadınlar Kız, oğlan fahişeleri karanlığın Rüzgar kahbe savuruyor Her birini Süt kokan tenleri Kuytu köşelerine bastırıyor Gece. Gözler kan kırmızısı Işığı bilmeyen çocuklar Hoyratça akan kanları içmeye doyamıyor İ‘LÂ-yi KELİMETULLAH’a uzanır akrebin eli Ateş yeter mi söndürmeye Allah ilmini? Şeytanlar toplanır ayin yapar.. Bir çocuk bağırır Bismillah! Anadolu’nun Bozkurtları ulur Bir tan vakti. Gökte tek bir yıldız Bir de Ay Sönmüş bütün yıldızlar… Hayatın atar damarına Ezanlar gök kubbede yankı Rüzgar Meltem karanlık söndüremez güneşi, aşkın ışığı noktadan başlar Doğar ışığın ölümsüz aşk çocukları Yağar sevgi damla damla kanlı ellerin açılır İçki kokan dillerle yakarır Yıkar çıplak ayaklı halifeler sokakları Bir nida, bir dua Temizler izlerini İzler kalırsın saklandığın en karanlık kuytunda… Bir gül fidanı, bir tane, bir tane daha düşer efsunlu toprağın bağrına yıkar anaların ağıt yakan göz yaşları… Akdeniz kokulu, Anadalu yürekli kadınlar doğurur her gün binlerce göğsünde parlayan ay yıldızlı çocuklarını Bir gül, bin olur keser karanlığın soluk borusunu!
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.
