Geçen hafta Aksu'da 30 yaşında 3 çocuk annesi bir kadın, sabah kocası işe gittikten sonra mutfakta iple kendini astı. 12 ve 10 yaşında iki erkek evladı, 3 yaşında bir kız çocuğu ve geride onca soru bırakarak.
10 yaşında ki çocuğu sabah uyanıp annesini evin içinde ararken, mutfakta o haliyle gördü. Yan tarafta oturan amcasına koşarak, olanları anlattı. Amcası hemen kadının kocasını arıyor. Koca, bir kurumda servis elemanı olarak çalışıyor. Duyar duymaz koşup gelmiş. Olay yerine vardığımızda sabahın ilk saatleri olduğu için emniyet görevlileri ve komşuları perişan olmuş adamı bir sandalyeye oturtmuşlar teselli etmeye çalışıyorlardı. Bütün tesellilerin boşa olduğunu bilerek. Ara ara fenalaştı. İçin için sessiz sessiz ağladı. İçeriye girmeyi defalarca istedi, daha sabah kendisini uğurlayan karısını bıraktığı gibi görmek için. Ama nafile…
Geride ne kaldı? Önce üç çocuk. Her halinden sessiz sakin olduğu okunan bir koca ve akıllar da kocaman soru işaretleri.
Neden intihar etti?
Etrafta bulunan yakın arkadaşlarına, komşularına sorduk soruşturduk. Herkes ailevi bir probleminin olmadığını dile getirdi. Yada psikolojik bir durum yaşamadığından bahsetti. –‘Dün beraberdik’ diyenler oldu.
Sadece yaşadığımız ilginç olan tek şey, yakın arkadaşlarından sosyal medya adresinden fotoğrafına ulaşmak istedim. Hemen verelim dediler. Ama sosyal medya hesabını kapatmıştı. Bulamadık oradan.
Biz bu genç kadını kendini astı diye iki gün sonra toprağa verdik. Giden gittiğiyle, geride kalan da acılarıyla baş başa kaldı. Ardında yanıtsız sorular bırakarak.
Bu konu irdelenmeli bence. Çünkü bunun toplumsal bir sorun olduğunu ve çözülmesi gerektiğini düşünüyorum. Kocasının acısı biraz hafiflediğinde yaşamları ile ilgili bir yol izlenebilir. Tabi psikologlarımız ve sosyologlarımız daha iyi bilir izlenecek yöntemi. 30 yaşında çok genç yaşta anne olmuş bir kadını, bu denli felakete sürükleyen neydi? Kendini ifade edemeyen, bu kadar feci ve acı bir yolu çözüm görecek kadar hem de. Derdini anlatamayan kadınlarımıza, bu konu irdelenerek ele alınırsa başkalarına da çözüm olur diye düşünüyorum.
Bu kişisel bir intihar belki ama toplumsal bir meselenin dışa vurulmuş hali diye düşünüyorum. Kadına değer veren, baş tacı yapan bir toplum olmamız sebebiyle, kadınlarımızı tıpkı kadınsal hastalıklardan dolayı rutin tedavilerle koruduğumuz gibi, belli periyotlarla da psikolojik destekler sağlayabiliriz. Devletimiz bunu yapabilir. Sonuçta bu tür vakaların önüne geçileceğine inanıyorum. Bu intihar, toplumsal bir sorun. Çünkü geride kalan üç çocuk ve onların yaşamla mücadelesinde karşılarına hep çıkacak silinmez izler bıraktı. Bunu başka aileler, başka çocuklar yaşasın istemeyiz. Aile toplumun en küçük birimi ve toplumu oluşturan temel direk olarak adlandırılıyorsa, her türlü sağlıklı ortam sağlanmalı ki toplumsal yapımızın temelleri sarsılmasın.
