İnsanın doğduğu andan hatta daha doğmadan hissettiği bazı duygular vardır bana göre. Bunların başında da sevgi ve korku olsa gerek.
Sevgi, koşulsuz ihtiyaç, tıpkı beslenme ve solunum yapma gibi. Sevgisiz yaşamak, mutlu olmaktan vazgeçmek anlamına gelir herhalde.
Korku, yoksun kalma endişesini taşır omuzlarında. Yaşamanın temel gereksinimlerini karşılayamamaktan korkar canlılar. Yoksun kalmaktan ekmekten, sudan.
Sadece ekmek ve su mudur korkunun nedeni? Sevgisiz kalmaktan korkar çoğu zaman "kalbi" olanlar. Sevilmemekten korktuğu için sevmeye korkar kimileri. Oysa sevebilse sevilecektir kuşkusuz.
Mutlu olmaktan korkanlara ne demeli? Kendi mutsuzluğu yetmezmiş gibi çevresindeki insaların mutsuzluğundan beslenmek ister bu zavallılar. Oysa mutluluk bulaşıcıdır, paylaştıkça çoğalır. Mutlu edebilse birini kendisine de bulaşacak, ama bilemez.
Kimileri de "korkusuz" olmakla övünür. Aslında en korkaktır onlar. Kazanmaktan korkarlar. Hem de gönül kazanmaktan. O yüzden kaybedecek hiçbir şeyleri yoktur "korkusuz"ların. Yalnızlıklarından başka.
Ukalalığı bırakıp itiraflara başla diyor içimden bir ses. Sen de sırala korkularını. Evet, ben korkağın tekiyim. Dedik ya, yoksun kalmaksa korkunun kaynağı, itiraf ediyorum. En çok korktuğum, söndürmek gözlerdeki sevgi ışıltısını. Korkuyorum, sevdiklerimin benden rahatsız olmasından, sevgimi hissettirememekten korkuyorum. Sevgiden yoksun kalmak belki de asıl korkum. Sevgisiz kalmak.
Kaybetmekten çok korkuyorum, beni sevenleri, sevdiklerimi. Biliyorum ki onların sevgisi yaşama bağlayan beni. Sevgiyi kaybetmekten çok korkuyorum.
Savaştan çok korkuyorum. Aptal kan emici sürüsünün başlattığı, masum insaların bedelini ödediği savaşlardan.
Doğanın katledilmesinden çok korkuyorum. Biliyorum ki doğanın bir parçasıyız biz. Bizleri katlediyor doğa katilleri.
Nasıl olduğumu soranlara, iyi değilim diyemiyorum örneğin. İçimde fırtınalar kopsa da hep çok iyi, hatta süperim ben. Bulaşan sevgi olsun, mutluluk olsun isterim bilmeden. "Bir tatlı tebessüm, bin vuslata bedeldir" demez mi hem şarkılar? Tebessüm eder, seni seviyorum, dersem ne kaybederim ki?
Korkunun doğal bir duygu olduğunu biliyorum. Utanmıyorum korkularımdan. Korkularla dolu yaşamak da istemiyorum, yenmeliyim korkularımı. En etkili yöntemin ise üstüne üstüne yürümek olduğunu düşünüyor, çarenin sevgi olduğunu biliyorum.
Haydi o zaman sevdiklerimize sevgimizi ve korkularımızı itiraf edelim. Eminim alacağımız karşılık "Korkma ben varım, burdayım" olacaktır.
Bu yazıyı okuyan ve seslenilen arkdaşlar
Sevgisiz yaşanmaz...
Dilinize sağlık ...