"O tabaktaki yemek bitecek." ilk cümleden korkmayın sakın, o cümle bana ait değil. Çoğunlukla çocuklarına yemek yedirmeye çalışan ebeveynlerin (okurlarımı tenzih ederim) kurduğu bir cümle bu.
Çocuk büyütmek zor bir sorumluluk. Onları büyütürken bazen ne yapacağımızı, ne söyleyip ikna edeceğimizi bilemediğimiz zamanları çok sık yaşarız. Öyle ya, çocuğumuzun bizim istediğimiz gibi büyümesi çok önemlidir. Onun minicik kalbinde kopan fırtınaları, beyninin içindeki hayal dünyasının kahramanlarını pek dikkate almayız çoğu zaman.
En çok savaş verdiğimiz konu ise sanırım yemek sorunu. Onu yemeye ikna etmek için türlü numaralara baş vururuz. Neredeyse atmadığımız takla kalmaz çoğu zaman. Artık çözüm üretemediğimiz, çaresiz kaldığımız an gelmiş, ikna çabalarımız başarısız olmuşsa, "O tabaktaki yemek bitecek." cümlesi dökülür ağzımızdan. İşe yaramaz çoğu zaman. Eğer işe yarıyor ve çocuğumuz tabağındaki yemeği bitiriyorsa, emin olun istediği veya ikna olduğu için değildir. Korktuğu için bitmiştir o tabaktaki yemek. Korkarak yenen yemek... Hadi empati yapalım.
Kimilerinizin "Aç kalmaktansa böyle de olsa yesin." benzeri cümleler kurduğunuzu duyar gibiyim. Çocugumuzun, en değerli varlığımızın sağlıklı büyümesi elbette çok önemli. Sağlık için ilk koşul belki de dengeli beslenme, haklısınız.
Ama benim naçizane farklı bir önerim var. Çocuğumuzun düzenli ve dengeli beslenmesini kolaylaştırmak için onunla sohbet etmeye ne dersiniz?
Sohbetinizde beslenmenin önemi, hangi besinlerin ne gibi faydaları olduğu gibi sorular sorarak onun önünü açabilirsiniz? Önce onu konuşturun. Sonra siz açıklamalarınızı yapın. Ne yemek yapacağınıza birlikte karar verebilirsiniz. "Ama o zaman hep aynı yemeği ister." diye korkmayın. Önce sohbet ettiniz ve inanın o sizi anladı. Sohbet, inanın sağlıklı büyümede bana göre beslenmeden çok daha önemli. Her anlamda sağlıklı olsun isteriz kuzumuz.
Tabağına konulacak yemek miktarına kendisi karar versin. Doymazsa devamını isteyecektir. Bu kararın kendisine bırakılmasının gelişiminde çok daha önemli katkıları da olacaktır.
Aç değilse yemeye zorlamayın. "Unutmayın, siz açlıktan daha iyi terbiyeci değilsiniz." demiş rahmetli Doğan Cüceloğlu. Acıkınca mutlaka yiyecektir.
Kesinlikle hiç bir zaman yemediği yemekleri asla zorla yedirmeyin. Kendine göre çok önemli nedenleri olabilir. Onların yerine aynı değerde başka besinler ile bu ihtiyacı giderilebilir.
Kendine göre çok önemli nedenleri vardır, dedim de yaşanan bir olay geldi aklıma. 5 yaşlarında bir çocuk. Annesi çocuğunun yemeğini bitirmesi için dil döküp, onu iknaya çalışırken, "Oğlum sen yemeğini bitirmiyorsun ama onu bulamayan, çöplerde yemek arayan çocuklar var. Bu yaptığın hiç doğru değil." cümlesi de dökülüyor ağzından. Hepimizin kullandığı bir cümle belki de. Asıl önemli olan ise çocuğun verdiği karşılık: "Anne ben de o çöplerde yemek arayanlar yemek bulabilsin diye bitirmiyorum. Bitirirsem onlar yemek bulamaz." İnanın annesini ikna etmek gibi bir amacı yoktu. Bu cümleyi inanarak kurmuştu. Çünkü çocukların dünyası o kadar temiz, o kadar saf bir iyilikle doludur ki. Ben bu çocuğu tanıyorum. Şimdi gayet sağlıklı bir genç. :)
Dedim ya onların minicik yürekeklerinde dev gibi fırtınalar kopuyor olabilir. Hadi "O tabağındaki yemek bitecek." cümlesini kuracak kadar çaresiz kalmadan kuzularımızla sohbet edelim. İnanın anlayacaklar. Hem de onları ilgilendiren her konuda sizi ankayacak ve işinizi kolaylaştıracaklardır.
