Ülkemizin hatta dünyanın tek gündemi ne yazık ki hiç de istemediğimiz, sevmediğimiz bir konu. Corona.
Ne acıdır ki böyle bir günde bile tek yumruk olamıyor, hep birlikte hareket edemiyoruz.
Virüsün ortaya çıkışından itibaren alınamayan tedbirlere mi yanalım, bu alınamayan tedbirler sonucu yayılmasına mı, insanımızın henüz işin ciddiyetini algılayamamasina mı? Evimizde yaşadığımız hapse mi yanalım, sevdiklerimizin sağlığı ile ilgili korku dolu endişelere mi? Göremeyişimize mi dostlarımızı, sevdiklerimizi?
Biz nasıl böyle ayrıştırıldık? Ne zaman tükettik içimizdeki sevgiyi, saygıyı, hoşgörüyü? Böyle bir günde bile kutuplaşabiliyor, sen ben dalaşı yapabiliyoruz. Hatta rakibimizi zor duruma düşürmek için virüsü bile kullanabiliyoruz.
Değerli okurlarım, bu pencerede sevgi, saygı ve güzellikleri yazacaktım. Ne yazık ki sağımız solumuz virüs, içimiz dışımız virüs. Hatta duygu ve düşüncelerimiz virüslü. Beynimiz zaten virüslüydü, kalbimizi de sardı ki vazgeçtik değerlerimizden.
Bu durumda yazacak bir güzellik bulamadığımı itiraf ediyor, affınıza sığınarak yazılarıma bir süre ara veriyorum.
Sizin gibi yürekte yazan ve bu güzel yazılardan mahrum bırakılacağımız için çok üzülüyorum bende itiraf edeyim ozaman