İYİ Kİ...

Yıl 1979, köyde yaşıyoruz. İlkokulu bitirdikten sonra ortaokula ve liseye devam etmek gerekiyor, bunun için de şehirde olmak. Ailenin imkanları çok kısıtlı. Sorun büyük. 
O zaman amcamın oğulları Kayseri şehir merkezinde yaşıyor. İmdada yetişen de onlar. Ortaokulu ve liseyi amcaoğullarımın, canım ağabeylerimin yanında okudum. Onlara ne kadar teşekkür etsem, ne kadar dua etsem az, biliyorum. 
Öğretmen oldum,emekli oldum. Şu an Altınyaka Koleji'nde sınıf öğretmeni olarak çalışıyorum. Çalıştığım okulu özellikle belirttim. Neden mi? 
Tarih 4 Ekim 2022, günlerden salı. Değerli ağabeyim Asım Düz'ü kaybettik. Memlekete gitmemiz gerek. Okul müdürüm Hüsnü Kayalı ile durumu paylaştım ve üç gün izin kullanmam gerektiğini söyledim. O kadar içtenlikle yanımda olduğunu hissettirdi ki. Okul kurucumuz Evliya Baki, haberi alınca hemen bana ulaştı. "Hocam, yanınızdayız, bizim yapabileceğimiz ne olursa." cümlesini duymak gerçekten iyi geldi. Haber alan mesai arkadaşlarım, baş sağlığı dileklerini iletirken, gerçekten sevgi ve saygı dolu yaklaşımlarıyla ne güzel insanlar olduklarını bir kere daha gösterdiler. Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim. 
İnsan böyle zamanlarda, dile getirmese bile dostlarını yanında istiyor. Acı, paylaştıkça azalıyor. Cenazede bizimle olan, olamasa da ulaşarak acımızı paylaşan değerli köylülerimiz, hep yanımda hissettiğim güzel dostlarım sizleri çok seviyorum. 
Özellikle teşekkür etmek istediğim,ama henüz yakınen tanımadığım bir güzel insan daha var, Behice Oran. Kendileri Muğla'da yaşıyor. Anneannesi olduğu kuzular benim öğrencilerim. Anneannemiz bizim acı kaybımızı duyunca ağabeyimin tam adını sormuş. Merak ettim, acaba neden sordu ki. Sorumun yanıtını 29 Ekim günü aldım. Telefondaki ses Behice abla. (Kendisine abla diyebilmek için izin aldım) Öncelikle Cumhuriyet Bayramı'mı kutladı. Sonra ekledi, "Asım ağabeyiniz için okuduk, onun ruhuna hediye ettik, Allah kabul etsin." Ve ben sorumun cevabını öğrenmiş oldum. Tabi o an kısa bir mutluluk dolu donukluk yaşayarak. 

Bu gün ağabeyimin vefatının 40. günü. Burada adını yazmasam da, hayatımda olan güzel insanlar, hep yanımda hissettiğim özel insanlar, iyi ki varsınız. Binlerce kez teşekkür ederim.