Katiller aramızda

Acımasızca, umarsızca öldürülüyorlar.
Bizse Al yazmalım anıtları dikerek sadece yâd ediyoruz.

Gün geçmiyor ki bir Ayşe, bir Elif erkek şiddetine kurban gitmesin.

Kadınsan, erkeğine itaat etmiyorsan, senin yaşama hakkın yok.

Celladın ya kocan, ya abin, ya erkek kardeşin.

Bahane ise,

Başta töre olmak üzere say say bitmez.

Kanunların yetersizliğini, devletin aciz kalmasını fırsat bilen erkekler,

Her konuda olduğu gibi kanlı elleriyle “hak etti” diyebiliyor.

Bu beyinsizler akıllarınca uyguladıkları şiddetle,

İşledikleri cinayetlerle erkek olduklarını düşünüyorlar.

Cinayet bu.

Can alınıyor.

Bizse umarsızca,

Bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyoruz.

Her gün bir kadın cinayete kurban gidiyor.

Her gün binlerce kadın morarmış gözleri, kanamış dudakları ile

Çocuklarının gözlerinden gözünü kaçırıyor.

Kadına şiddet uygulayan o insan müsveddeleri ise,

Gömleğinden iki düğme daha açıp böbürlenerek geziyorlar.

Öldürülen, cinayete kurban giden,

Tecavüze uğrayıp boğazı kesilerek yol kenarlarına atılan kendi kızın,

Kendi kardeşin olsa ne yaparsın.

Bir an dur ve bunu düşün.

Katiller aramızda,
Hiçbir şey olmamış gibi

Sırıtarak kanlı elleri ile dolaşıyorlar.
O zamanda şimdiki gibi duyarsız kalabilir misin?

Uyan Türkiye uyan,

Kendin için, kızın için

Geleceğin için uyan.